Malas o Suwerte?:The Job Hunting (Part 1)

Naniniwala ba kayo sa salitang malas? At salitang suwerte? Ako hindi! ….Dati! . . .

. . .pero ngayon napatunayan ko na yung mga words na ito ay talagang  present sa paligid.

I-share ko lang sa inyo ang mga experiences ko sa pag-aaply ko sa trabaho.

http://www.barbaraleung.com/wp-content/uploads/2011/03/job-hunt.jpg

Last year October 2012 ng matapos ang board exam ay todo na ako sa job hunting. Pero habang nag-rereview pa lang kami ay naghahanap na ako ng trabaho dahil sa isang sobrang lalim na rason. Pero hindi ito financial…HAHA

Lahat ng inaaplyan kong kompanya ay lagi akong pumapasa, umaabot pa nga ako lagi sa final interview at job offer. Yung tipong mamimili na lang ako kung saan kong kompanya gusto. At siyempre dun ako kung saan mataas ang offer. . .

Sa final interview ko sa napili kong kompanya, ay todo-todong late ang inabot ko. Salamat sa traffic sa EDSA! Pero nakarating ako sa kompanya kaso I’m too late na! 8 am ang call time pero 9 am na ako dumating. At ang sabi pa ng guard sa akin, “Ano ba oras ang interview mo?”. “Alas-otso po!, natraffic po kasi ako eh.”, sabi ko. At alam ko naman na hindi excuse ang traffic.

Sabi niya uli, “Naku umalis na yung mag-iinterview sa’yo! Nakaalis na nga rin yung kasamahan mong ininterview”. At kinabahan na ako bigla. Sabi ko sa sarili ko  baka wala na akong pag-asang makapasok sa kompanyang ito. Pero nagawaan ng paraan ng guard (gayanyan ka-powerful si Manong Guard). My ibang nag-interview sa akin, at ito yung manager. Mukha siyang mabait, pero binalaan ako ng guard na mag-ingat ako. Pero hindi ako kinabahan dahil forte ko naman ang interview dahil maboka naman ako.

I admit ito yung magiging first job ko hopefully. Ako eh walang kaalam-alam sa pagtatrabaho. Pero dahil matapang ako, push pa rin. Madaming pangaral yung nag-iinterview sa akin. Yung tipong ang pinapalabas niya eh hindi ako fit para sa position at hindi sapat na gusto ko lang yung position. In short hindi niya ako i-hihire.

Hinding-hindi ko makakalimutan ang sinabe niya sa akin, “Enjo ,wag mo sabihing gusto mo tong work na toh, dahil hindi mo pa naman ito nararanasan. At wag mo sabihing magugustihan mo ito dahil di mo pa naman to nahahawakan ng matagal.”

Sinabi niya sa akin yan sa wikang ingles. Pero di niya ako natinag, at I insisted na gusto ko talaga yung position. The conversation goes on at antagal namin bago natapos. Ang daming kuwentuhan at pagtatanong. Di nagtagal at sa wakas natapos na rin ang aming board meeting.LOL

At ito na ang final jusgement niya sa akin. Ito na ang final words niya at the end of the interview, “You may go now, at pag-isipan mong maige kung gusto mo ba talaga itong pinapasok mo. Bago ka pumasok sa isang bagay, pag-isipan mo muna. You may go now.”

Aalis na sana ako pero bigla akong nag-pahabol ng tanong sa kanya, “Ma’am, ano po yung dahilan kung bakit hindi niyo ako hinire?”(siyempre in english din).  At sabi niya, “You know Enjo, frankly speaking your’e good! Magaling ka! But this is not the right company for you to start with. I’m sorry.”

"Ouch! Ang sakit!" Parang pwede na akong mamatay that moment sa mga narinig ko! Parang pede na akong lamunin ng lupa sa mga salitang pumasok sa tenga ko na wala ng balak umalis. At doon palang alam ko ng it's a NO! I did not make it! Di ako tanggap.

So walang ano- ano ay para akong pinalayas sa kompanya nila.  Nawalan na ako ng pag-asa. At nawalan na ako ng gana. As in lumong-lumo akong lumabas sa kompanya nila. Wala man lang siyang sinabe kung tatawagan niya na lang ba ako or what. Pero wasak na wasak ako that day. 2 hours niya akong ininterview at alam kong I did great sa interview pero ewan ko, I felt na hindi ko na-prove yung sarili ko. I felt very inferior that time. Kasi it’s my first time to be rejected pag dating sa ganitong bagay.

Tulala akong nagpalakad-lakad. Tulala akong sumakay sa bus. Feeling ko isa akong kahihiyaan. Hanggang umabot na ako sa MRT ay tulala pa rin ako. Ang sakit talaga! As in para akong minura-mura at dinegrade. At parang paulit-ulit na tinapaktapakan ang pagkatao ko.(OA KO NOH?HAHA)

Maya-maya pag check ko ng phone ko, may tawag ng tawag na manila number. Hindi ko na napansin dahil sa sobrang pagka-dismaya ko. Alam mo yung almost there na ako, pero na-waley lang.

Tawag pa rin ng tawag yung number. At alam kong isa lang yun sa mga kompanyang inapplayan ko. Wala ako sa mood makipag-usap that time. Sabi ko sa sarili ko ayaw ko na munang magtrabaho.

Ring pa rin ng ring ang phone ko. At para sa ikatatahimik nung tumatawag, sinagot ko na ito.

“Hello good afternoon this is Enjo!”, sabi ko. Tapos parang excited na excited yung boses ng tumawag sa akin. “Hello this is Janice, I want to inform you that you passed the final interview with Ms. CHUCHU early this morning.”sabi nung boses.  Sumagot ako, “No, I did not pass the final interview this morning”. Pero pinipilit niya pa rin na pumasa ako. At sabi ko uli “No! Ms. Chuchu told me that I did not pass the interview.”

At natawa ang HR sa akin at paulit-ulit kaming nag-argue na hindi nga ako pumasa. Until sinabi niya na iniinvite niya ako for job offer kinabukasan.  At dun ko lang talaga narealize na pumasa pala talaga ako. “Oh God! Yes I made it!” HAHAHAHHA

Biglang nabago yung mood ko that moment. Bigla akong nagkaroon ng bagong pag-asa at bright future ahead.  Ang saya-saya kong umuwe at excited na akong ipamalita sa mga dormmates, slash classmates, slash kaibigan ko ang balita. Sabi ko na lang sa sarili ko, “Walangyang manager na yun pinahirapan pa ako ipapasa din naman pala ako!”

P.S.

Sa haba ng interview ko with the manager may iyakan portion na naganap. HAHAHA. Oo as in hagulgol and everything. Kasi naman may inopen siyang sensitive topic about family, at ewan ko bigla na lang ako napaluha ng tuloy-tuloy. Damn her! Parang tuloy akong batang kinawawa dun. Pero mabait yung manager ha. Maayos kaming nag-usap. Para siyang mentalist na kayang buksan ang inner ME. Napaiyak niya ako,at dahil jan na-hire ako. Effective pala ang pagda-drama ko….hohohohoho

…to be continued